Εναρκτήρια ομιλία του Προέδρου της ΠΕΦΝΙ-Ένωσης Δρ. Ν. Λάκκα στο Σεμινάριο στο Βόλο

Αγαπητοί συνάδελφοι, αγαπητοί φίλοι και συνεργάτες, κυρίες και κύριοι.

Εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοποιών Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων, θα ήθελα να σας καλωσορίσω και να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας σε αυτή την εκδήλωση.

Θέλω να καλωσορίσω τους ομιλητές μας,
τον κ. Κοντοζαμάνη βασ. Αντιπρόεδρο του ΕΟΦ,
τον κ. Φιλιώτη Διον. Πρόεδρο του ΣΦΕΕ,
τον κ. Παρετζόγλου Βασ. Δ/ντη διασφάλισης και ποιότητας από τη εταιρεία DEMO.
την κα Τσέτη Τζούλια Αντιπρόεδρο του ΔΣ της ΠΕΦ,
τον κ. Κουφάκη Αντ. Προϊστάμενο Τμήματος Οργάνωσης Νοσοκομείων, της Διευθυνσης Ανάπτυξης Μονάδων Υγείας του ΥΥΚΑ,
την κα. Μπίτου Νατάσσα επιθεωρήτρια ΣΕΥΥΠ,
τον κ. Δαβαρία Αλεξανδρο, οικονομολόγο υγείας
και τον κ. Αδαμίδη Πολύκαρπρο, Νομ. Σύμβουλο του Γ.Γ. του Υπουργείου Υγείας,

Το σημερινό σεμινάριο με θέμα: Οργάνωση και λειτουργία των Φαρμακευτικών Τμημάτων των Νοσοκομείων του ΕΣΥ – Η «έρευνα – Η καινοτομία – Η παραγωγή», στη Φαρμακευτική Βιομηχανία ,αποτελεί μία ευκαιρία για ουσιαστική ανταλλαγή γνώσεων και απόψεων γύρω από θέματα που αφορούν την λειτουργία του νοσοκομειακού φαρμακείου, αλλά και γύρω από έναν βασικό πόλο της φαρμακευτικής περίθαλψης, δηλαδή την φαρμακευτική βιομηχανία.

Το γεγονός ότι η πραγματοποίηση αυτού του σεμιναρίου συμπίπτει με μία σειρά σημαντικά γεγονότα, τα οποία αφορούν τον χώρο της υγείας, όπως νέος νόμος για την συγχώνευση των ΔΥΠΕ, η αλλαγή του τρόπου προμηθειών στα νοσοκομεία, η αλλαγή του συστήματος εφημεριών, η αλλαγή του τρόπου τιμολόγησης των φαρμάκων και η εξέλιξη της φαρμακευτικής δαπάνης, σίγουρα αποτελεί και μία ευκαιρία για κριτική αποτίμηση της πραγματικότητας αλλά και των προτάσεων και των πολιτικών που προτείνονται.

Οι δημόσιες υπηρεσίες στη χώρα μας χαρακτηρίζονται από πολλούς ως υπηρεσίες με αμφισβητούμενη ποιότητα, περιορισμένη αποδοτικότητα, έλλειψη αποδοχής από τους πολίτες και με χαμηλό κύρος. Οι συχνές αυτές κρίσεις και η εύκολη γενίκευση, διαμορφώνουν ένα κλίμα απαξίωσης το οποίο διατρέχει και τον χώρο της δημόσιας υγείας.

Ταυτόχρονα όμως η περιπτωσιολογική και επιφανειακή προσέγγιση δεν αφήνει σημαντικά περιθώρια για ουσιαστική συζήτηση των προβλημάτων της δημόσιας υγείας και την υπέρβαση των παθογενειών μέσα από ένα ολοκληρωμένο σχεδιασμό και ένα νέο πρόγραμμα.

Η κατάσταση αυτή δημιουργεί ένα πλαίσιο χαμηλής αντιμετώπισης των εργαζομένων σε θέματα όρων και συνθηκών εργασίας, στο επίπεδο αμοιβών, στην κοινωνική αναγνώριση και το κύρος τους. Το κλίμα αυτό αγγίζει για πολλά χρόνια και τους Νοσοκομειακούς φαρμακοποιούς.

Όπως θα γνωρίζετε οι περισσότεροι, οι Νοσοκομειακοί φαρμακοποιοί είναι ένας μικρός - αριθμητικά – κλάδος με μόλις 300 εργαζόμενους στα 132 νοσοκομεία της χώρας.

Οι νοσοκομειακοί φαρμακοποιοί αν και ανήκουν στον κλάδο νοσοκομειακών φαρμακοποιών ΕΣΥ και στην Ιατρική Υπηρεσία των νοσοκομείων και κατέχουν διαβαθμισμένες θέσεις, Διευθυντών και Επιμελητών, όπως και ο κλάδος των ιατρών του ΕΣΥ , βιώνουν ένα καθεστώς διοικητικού κενού εδώ και πολλά χρόνια.

Η ανυπαρξία ενός θεσμικού πλαισίου το οποίο θα ρυθμίζει τα θέματα του κλάδου και θα προβλέπει την εξελιξή τους, τους έχει καταστήσει μετέωρους μεταξύ των δύο υπηρεσιών του νοσοκομείου δηλαδή, της Διοικητικής και της Ιατρικής. Δεν υπάρχει τρόπος προκήρυξης νέων θέσεων, δεν υπάρχουν διαδικασίες αξιολόγησης, δεν υπάρχουν διαδικασίες βαθμολογικής εξέλιξης, δεν υπάρχει εσωτερική κινητικότητα.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μία κατάσταση όπου οι απαιτήσεις καθημερινά αυξάνουν με την προσθήκη νέων αντικειμένων εργασίας στους νοσοκομειακούς φαρμακοποιούς. Ο κλάδος αντί να ενισχύεται και να ανανεώνεται, φθίνει και γερνά και αφήνεται στην τύχη του να τα βγάλει πέρα.

Τα μισά νοσοκομεία της χώρας έχουν μόλις ένα φαρμακοποιό, υπάρχουν και κάποια τα οποία δεν έχουν κανένα, στο δε 85% των νοσοκομειακών φαρμακείων υπηρετούν μέχρι δύο φαρμακοποιοί.

Αυτοί λοιπόν οι 300 φαρμακοποιοί μέσα από αυτή την κατάσταση που περιγράφεται αδρά, είναι υπεύθυνοι να διαχειριστούν σωστά, φάρμακα, αντιδραστήρια και υγειονομικό υλικό, αξίας 2 δις € ετησίως. Δηλαδή σε κάθε φαρμακοποιό αντιστοιχεί μέση διαχειριστική δαπάνη 7 εκατ. € περίπου. ( 2,4 δις δρχ)

Ο νοσοκομειακός φαρμακοποιός σήμερα είναι υπεύθυνος για το 25%-50% του προϋπολογισμού του νοσοκομείου. Και ο οποίος πρέπει να είναι άψογος διαχειριστής, καλός λογιστής, επαρκής manager, ικανός προγραμματιστής Η/Υ, να γνωρίζει τους κανόνες προμηθειών του Δημοσίου, να εφαρμόζει την νομοθεσία για τα ναρκωτικά, να εφαρμόζει ατομικό συνταγολόγιο, να έχει επαρκείς ποσότητες φαρμάκων, υγειονομικού υλικού, αντιδραστηρίων, εντερικής και παρεντερικής διατροφής, να ελέγχει και να χορηγεί καθημερινά ( στην κυριολεξία) εκατοντάδες συνταγές εσωτερικών ασθενών, να παρέχει υπηρεσίες σε χιλιάδες εξωτερικούς ασθενείς (απόρους και ασφαλιστικών ταμείων), να παρέχει άμεσα επιστημονική πληροφόρηση για κάθε φάρμακο στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, να λειτουργεί μονάδες κυτταροστατικών φαρμάκων και ενδοφλεβίων διαλυμάτων καθώς και μέτρησης επιπέδων φαρμάκων. Όλα αυτά για 365 ημέρες το χρόνο. Μερικές δε φορές πρέπει να κάνει και τον μεταφορέα, τον εργάτη και τον αποθηκάριο.

Γίνεται νομίζουμε φανερό, μέσα από αυτή την γλαφυρή περιγραφή, ότι το νοσοκομειακό φαρμακείο είναι κάτι πιο πολύπλοκο και πιο σύνθετο και όχι μία απλή αποθήκη φαρμάκων, όπως θέλει να νομίζει η πολιτεία. Και αυτήν ακριβώς την εικόνα αγωνιζόμαστε να ανατρέψουμε αλλά και για να δημιουργήσουμε ένα αντίστοιχο πλαίσιο λειτουργίας το οποίο θα συμβαδίζει με τις σύγχρονες τεχνικές και επιστημονικές απαιτήσεις.

Χρειάζεται να διαμορφωθεί μία νέα στρατηγική με επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο. Στην εκπαίδευση και τη συνεχή επιμόρφωση, στον εκσυγχρονισμό των μέσων τη βελτίωση της εργασίας, στην αξιοκρατία και τις αμοιβές.

Από την άλλη πλευρά, δηλαδή σε ότι αφορά την φαρμακευτική βιομηχανία και την φαρμακευτική επιστήμη, βρισκόμαστε πραγματικά μπροστά σε μία κοσμογονία. Νέα φάρμακα, νέες τεχνικές, νέες προσεγγίσεις, αλλάζουν άρδειν τις απόψεις και τις αντιλήψεις που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια για την ασθένεια, για την θεραπεία, για την πρόληψη, για την επεμβατική ιατρική, για τον χρόνο νοσηλείας, για το μέσο όρο ζωής και για πολλά άλλα θέματα.

Ποιος μπορεί σήμερα να αμφισβητήσει και να αποτιμήσει πραγματικά την αξία ενός φαρμάκου. Η ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων επιμηκύνεται και το επίπεδο διαβιωσής τους βελτιώνεται, οι ημέρες νοσηλείας μέσα στα νοσοκομεία μειώνονται, ο μέσος όρος ζωής αυξάνεται και η χρήση φαρμάκων απομακρύνει την πιθανότητα χειρουργικών επεμβάσεων και νοσοκομειακής νοσηλείας. Όλα αυτά βέβαια χάρη στη βιοϊατρική τεχνολογία, τη φαρμακευτική επιστήμη και τη φαρμακευτική βιομηχανία.

Βέβαια υπάρχει ένα μεγάλο θέμα. Αυτό του κόστους. Όλη αυτή η νέα τεχνολογία κοστίζει ακριβά και σε συνδυασμό με διάφορους κοινωνικούς και δημογραφικούς παράγοντες, προβληματίζει έντονα όλες τις ανεπτυγμένες κοινωνίες και βάζει σε δοκιμασία τα ασφαλιστικά συστήματα και τα συστήματα υγείας σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Είναι όμως δεδομένο ότι όλη αυτή η τεχνολογική εξέλιξη απαιτεί υψηλή και διαρκή χρηματοδότηση η οποία όπως είναι φυσικό μεταφέρεται στις τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών υγείας, δηλαδή στο τελικό χρήστη και στους φορολογούμενους.

Υπάρχουν πεδία όπου η νοσοκομειακή φαρμακευτική και η φαρμακευτική βιομηχανία, πρέπει να αναζητήσουν κοινούς τόπους. Υπάρχουν περιθώρια για την βελτίωση των συνθηκών ασφαλούς χορήγησης των φαρμάκων μέσα στα νοσοκομεία, με την εφαρμογή της νοσοκομειακής συσκευασίας. Η εφαρμογή του bare code μας δίνει την δυνατότητα για την καταγραφή στοιχείων με ταχύτητα και αξιοπιστία και την εφαρμογή ενός ενιαίου μηχανογραφικού συστήματος στα νοσοκομειακά φαρμακεία. Η κωδικοποίηση των ενδείξεων και η σήμανση ορισμένων κατηγοριών φαρμάκων μπορεί να συμβάλλει στην ορθολογική τους χρήση αλλά, και στην ταχύτερη εκκαθάριση των λογαριασμών μεταξύ νοσοκομείων και ασφαλιστικών ταμείων αλλά και μεταξύ νοσοκομείων και φαρμακευτικών επιχειρήσεων.

Το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν πολλά θέματα τα οποία θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε και να προτείνουμε λύσεις μέσα απ΄αυτή την διαδικασία διαλόγου.

Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η εκδήλωση κινείται σε αυτή την κατεύθυνση Η βελτίωση της νοσοκομειακής φαρμακευτικής περίθαλψης, η ασφαλής χορήγηση φαρμάκων στο νοσοκομειακό χώρο, η πρόσβαση των ασθενών σε όλα τα φάρμακα που έχουν ανάγκη, η ορθολογικοποίηση της φαρμακευτικής δαπάνης, η μηχανοργάνωση των νοσ. Φαρμακείων και η θεσμική και οικονομική αναβάθμιση των νοσοκομειακών φαρμακοποιών, είναι θέματα για τα οποία μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι και πιστεύω ότι ο καθένας από την θέση του και το ρόλο του θα συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση.

Αγαπητοί συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι

Θέλω για μια ακόμη φορά να ευχαριστήσω τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΠΕΦΝΙ και όλους όσους εργάσθηκαν για την επιτυχία αυτής της εκδήλωσης.

Να ευχαριστήσω το Υπουργείο Υγείας και τον ΕΟΦ για την συμπαράσταση και την ενθάρρυνση αυτής της προσπάθειας.

Να ευχαριστήσω όλους του ομιλητές – εισηγητές για την προθυμία τους να βοηθήσουν στην επιμόρφωση του κλάδου μας.

Να ευχαριστήσω ιδιαίτερα όλους τους χορηγούς αυτής της εκδήλωσης για την άμεση και σημαντική βοήθεια που μας παρείχαν.

Να ευχαριστήσω τέλος όλους εσάς για την ανταπόκριση και την παρουσία σας σε αυτή την εκδήλωση και να σας ευχηθώ καλή διαμονή και καλή επιτυχία στις εργασίες του σεμιναρίου.

Ευχαριστώ πολύ